خسرو خوبان

هر چیزی صدایی دارد، صدای نوروز صدای سرنانوازی محلی‌هاست، صدای پاییز صدای باران و رعد، خراسان صدای نقاره دارد و کوچ نشین‌ها زنگ شتر.

اگر بخواهیم صدایی به موسیقی این سرزمین، حتی به خود ایران، نسبت بدهیم که تاریخ کشور از گذشته‌ی دور تا حال با شنیدن آن مرور شود، از صدای تاج و مرضیه و تعریف تا صدای بسطامی و قربانی، از ساز علی اکبرخان شهنازی تا لطفی و مشکاتیان در آن شنیده شود، قطعاً صدایی جز صدای استاد شجریان این دایرةالمعارف صوتی نیست.

یکم مهرماه، روز تولد آواز ایران، مبارک.

سایه‌ی صدایت همیشه برای این ملت بماند.

تصنیف «یارم به یک لا پیرهن»

اجرای خصوصی استاد شجریان

شعر: فائز

کمانچه: استاد علی‌اصغر بهاری

تنبک: ناصر فرهنگ‌فر

یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن مست است و هشیارش کند
ای آفتاب آهسته نه پا در حریم یار من
ترسم صدای پای تو خواب است و بیدارش کند